(Alıntıdır) Ahıska Türklerini Tanıyor musunuz? * Ahıska neresidir? * Ahıska Türkleri Kimdir? * Nereden ve nereye sürüldüler? * Sürülme sebepleri neydi? * Ahıska Türklerinin şuan ki durumu nedir? AHISKA Bölgesi * Ahıska şehri, Türkiye’nin kuzeydoğusunda, Ardahan ilimizle sınır teşkil eden, Gürcistan toprakları içinde yer alan, çok eski bir Türklük yurdunun merkezidir. * Abastuban, Adigön, Aspinza, Ahılkelek, Azgur ve Hırtız gibi kasabaları ve bu kasabalara bağlı 200 kadar köyü vardır. * Ahıska, Türkiye sınırına 15 km. mesafede bulunmaktadır. Posof Çayının iki yakasında yer alan şehir, karayolu ile Tiflis, Batum ve Türkiye’ye bağlıdır. * Bugün sakinleri orada yaşamayan Ahıska ve çevresinde nüfus da seyrek, hatta ıssız hâldedir. 1944 sürgünüyle boşaltılan köylere, zorla veya zaruretle gelenler dışında nüfus hareketlenmesi olmamıştır. Bölgeye iskân edilmek istenen Gürcüler gelmediği gibi, kasabalara da sadece Ermeniler yerleşmiştir. Buralarda resmî kişilerden başka Gürcü varlığından söz edilemez. * Eski çağlar: Ahıska ve çevresi, çok eski devirlerden beri, insanların topluluk hâlinde yaşadığı bir bölgedir. Milâttan önceki çağlarda Hurriler, onları takiben Urartular, Kimmerler ve Sakalar buralara hakim olmuşlardır. * Yukarı Kür ve Çoruh boylarıyla Ahıska bölgesinin Türklük tarihi, çok eski asırlara dayanmaktadır. * Ahıska Atabekleri hükûmet olduktan sonra Osmanlı Devleti ile iyi münasebetler kurmuşlardır. 1500/1516 yıllarında Artvin, Ardahan, Ahıska Beyi olan Kıpçak Atabeki Mirza Çabuk, 1508′de Trabzon Sancak Beyi Şehzade Yavuz Selim’e kendi askeriyle öncülük etmiş; Batı Gürcistan’ın Osmanlı’ya itaatini sağlamıştır. AHISKA’nın kısa tarihi * II. Mahmut devrinde 1826′da Yeniçeri Ocağı’nın kaldırılmasıyla talimli asker yokluğu başlamış; Navarin Olayı ile de Osmanlı donanması tamamen yok edilmişti. Osmanlı Devleti’nin askerî gücü çok zayıftı; hatta yoktu denebilir. Bu fırsatı kaçırmayan Ruslar, tekrar Ahıska üzerine yürüdüler. * Ahıska şehri, 28 Ağustos 1828 sabahı Rusların eline düştü. Paskieviç’in adı, halk arasında lanetle anıldı. Şehir yağmalandı. * Ahıska’dan sonra Ardahan ve Azgur da alındı. Eylül ayında Ahıska/Çıldır Eyaleti toprakları Rusların eline geçmiş oluyordu. Ve yıllar sonra… * 40.000 civarında insan, Almanlarla savaşmak üzere silâh altına alınarak cepheye gönderildi. Geride kalan kadınlar ve yaşlılar da, Ahıska-Borcom  demiryolu inşaatında çalıştırıldılar. * Bundan yararlanan Beriya ve Stalin 15 Kasım 1944 tarihinde Ahıska Türklerini yük ve hayvan vagonlarıyla sürgün etmiştir. AHISKA TÜRKLERİ’nin sürgünü * II. Dünya Savaşı yıllarına kadar askere alınmayan Ahıska Türkleri, savaş başlayınca askere alınmaya başlandı. 40.000 civarında insan, Almanlarla savaşmak üzere silâh altına alınarak cepheye gönderildi. Geride kalan kadınlar ve yaşlılar da, Ahıska-Borcom  demiryolu inşaatında çalıştırıldılar. Bu hat 1944 ekiminde tamamlandı. Ahıskalılar, kendilerini vatana hasret bırakacak trenlerin yolunu, kendi elleriyle yapmışlardı! * 15 Kasım 1944 tarihi, yalnız Türk tarihinin değil, insanlık tarihinin de kara sayfasıdır. Zira bu tarih, bir kış gecesi 200’den fazla köy ve kasabada yaşayan binlerce insan, birkaç saat içinde ocağından sökülerek yük ve hayvan vagonlarında, Sibirya, Kazakistan, Kırgızistan ve Özbekistan’a sürülmüşlerdir. Sürgün edilenlerin birçoğu yollarda öldü. Sağ kalanlar da, ata vatanından ebedî ayrılığa mahkûm edildiler. * Yıllarca dünya kamuoyundan gizlenen sürgünün belgeleri bugün artık sır değil. 31 Temmuz 1944 tarihli “Devlet Savunma Komitesi”nin gizli kaydıyla kaleme alınan kararının altında Gürcü diktatörü Stalin’in imzası bulunmaktadır. * Bu karar: “Ahıska, Adigen, Aspinza, Ahılkelek ve Bogdanovka rayonlarıyle Acaristan Özerk SSC’den Türk, Kürt, Hemşin olmak üzere toplam 86.000 kişiden meydana gelen 16.700 hanelik nüfustan, 40.000′i Kazakistan SSC’ye, 30.000′i Özbekistan SSC’ye ve 16.000′i de Kırgızistan’a tahliye edilsin.” emriyle başlıyordu. Tahliyenin, SSCB Halk İçişleri Komiseri Beriya tarafından 1944 yılı kasım ayında gerçekleştirmesi isteniyordu. Vatana Dönüş Çabaları * Ahıska Türkleri vatana dönüş hareketinin lideri Enver Odabaşev, arkadaşları Muhlis Niyazov, İslâm Kerimov, T. İlyasov’la birlikte Türkiye’nin Moskova Büyükelçiliği’ne müracaat ettiler. 2 Mayıs 1970′te “Biz Türküz!” diye başlayan bir beyannameyi açıkladılar. Sovyet makamları bu tebliğe cevap vermemiştir. * Yine 1970 yılı içinde  vatana dönme teşebbüsleri, Gürcistan yetkililerince şiddetle engellenmiştir. O zamanın İçişleri Bakanı olan Eduard Şevardnadze yönetimi, Ahıska’ya dönmek üzere Tiflis’e gelen binlerce Ahıska Türkü’nü cop, basınçlı su vs. ile geri çevirmiştir. * 1972 yılında hareketin yeni önderi Reşit Seyfatov, Sovyet KP Sekreteri Brejnev, BM Genel Sekreteri Waldheim ve Türkiye Başbakanı Ferit Melen’e müracaat etti. Bu müracaatlardan da yazık ki, sonuç alınamadı. FERGANA OLAYLARI * 1989 nisanında Özbekistan’ın Kuvazay kasabasında başlayan bir pazar kavgası, günden güne büyüyerek Ahıska Türklerinin yeni bir felâketine sebep oldu. Özbeklerle Ahıska Türkleri arasında cereyan eden kardeş kavgasında maalesef kan döküldü. Yüzlerce ölü ve yaralıdan sonra Ahıska Türkleri, yeniden vatana dönme yahut yeni vatan arama yoluna koyuldular. * Ahıska Türkleri, ana yurtları olan eski Türk topraklarını, kurbanlar vererek terk etmek zorunda kaldılar. Kendi dil, din, soy ve kan kardeşlerinden ayrılıp Rus askerlerinin himayesine sığındılar. Savaş uçaklarıyla Rusya’nın iç kesimlerine, Azerbaycan, Kazakistan, Kırgızistan ve Türkmenistan’a taşındılar. 45 yıl öncesinin dehşetini yeniden yaşadılar. Üçüncü, hatta dördüncü  defa vatan değiştirmek, yurt edinmek, yuva kurmak zorunda kaldılar. FERGANA OLAYLARINDAN YANSIYANLAR KRASNODAR OLAYLARI * Sovyet rejiminin son zamanlarında cereyan eden Fergana olayları sırasında “kurtarıcı” olarak bölgeye gidip uçaklarla halkı tahliye eden Ruslar, kurtardıkları(!) bu insanları bu sefer kovuyorlardı! * Fergana olaylarından sonra Özbekistan’ı terk etmek zorunda kalan halk, Rusya Federasyonu’nun muhtelif yerlerinde yerleşmeye başlamışlardı. Bu mecburî göçte 14.000 Ahıskalı, Krasnodar şehri ve çevresine gelip yerleşmişti. Bunlardan ilk gelen 3.000 kişiye vatandaşlık hakları verilmiş, diğer kısım bu haklardan mahrum bırakılmıştı. Bu durum, binlerce insanın “kaçak göçmen” olarak görülmesine yol açmıştır. Sovyet vatandaşlığı da geçerli sayılmamakta, dişiyle tırnağıyla elde ettikleri mülklerin tapusunu  alamamaktadırlar. * Svoboda Slova (Söz Hürriyeti) adlı programında konuşan Krasnodar Valisi Aleksandr Tkaçyov, bölgede yaşayan Ahıska Türklerini “Yasadışı Mülteciler” olarak nitelemiş ve bunların bölgeden çıkarılacağını söylemiştir. Duma sözcüsü Vladimir Lukin de, mültecilerin ülkeden kovulması gerektiğini ifade etmiştir. * Vali şu hezeyanları da savuruyor: “Bunları, birkaç ay içinde, çartır uçakları kiralayarak bölgeden çıkaracağız! Türkiye’ye göndereceğiz. Türkiye olmazsa, Gürcistan, Özbekistan… Nereye giderlerse gitsinler!” KRASNODAR’DA ZORLU GREV * Votka ve yağmacılıktan başka bir şey bilmeyen Rus Kazakları bu zavallı insanlara zarar vermek için fırsat kollamaktadırlar. Zira onlar zarar görünce, Rus Kazakları, şenlenecektir! * Krasnodar bölgesinin 11 ilçesinde tarım işlerinde çalışarak geçimlerini sağlayan Ahıskalılar 22.06.2002 tarihinde Krımskiy ilçesinin Kiyevskaya köyünde kadın ve erkek toplam 200 kişinin katılımıyla  haklarının tanınmasını ve  Kazakların vermiş oldukları bir ay süre içerisinde bölgeyi terk etme yolundaki sözlü uyarısını protesto etmek amacıyla açlık grevine gidilmiştir. Bunu da bildirmemiz gerekiyor ki, 22.06.2002 tarihi, Hitler faşizminin  SSCB’ye saldırmasının 61. yıldönümüne isabet etmektedir. VATANLARINA DÖNEMEYEN AHISKA TÜRKLERİ * Ahıska Türkleri, öz toprakları olan “Ahıska”ya dönemediklerinden yaşadıkları ülkelerden, vatanları olarak gördükleri Türkiye’ye bir çok aile göç etmeye başlamışlardır. * Fakat Türkiye’den umduklarını göremedikleri için hayal kırıklığına uğramışlardır. * Çünkü Ahıska Türkleri, Türk Vatandaşı olmayı düşünürlerken, adı “Yabancılara Mahsus İkamet Tezkeresi” olan kimliği bile almakta zorlanıyorlar. GÜNÜMÜZDE AHISKA TÜRKLERİ * Günümüzde Ahıskalı Türkler eski SSCB ülkelerinde ve Türkiye’de dağınık olarak yaşamaktadırlar. Yaşadıkları bölgelerde halen kendi dil, din ve kültürlerini sürdürmekteler.