Ey benim gül demetim, ey bir çile ipeğim! 
Seni çok seviyorum, daha çok seveceğim. 

Sen benim kuraklıktan solan gönül bahçemde, 
Sen benim su yıldızsız kalan hülya gecemde 
Bir son bahar değilsin, sonuncu bir baharsın; 
Ufkumda fecri açan gül kanatlı rüzgarsın. 

Şiirimdeki heyecan bugün sendedir ancak, 
Bu şiirim bende artik son heyecan olacak, 

Su gönlüm bilsen, nasıl çırpınarak yoruldu. 
Bir güzelden kurtuldu, bir güzele vuruldu. 
Her birinde bir parça daha yorgun düşerek, 
Kimine lanet edip kimiyle öpüşerek, 
Nihayet, iste bugün hepsinden ayrılmışım; 
O kadar bitkinim ki, mazime darılmışım... 

Sen ki bir çocuk kadar şakraksın, neşelisin; 
Sen ki aska gençlikle kosan güzel delisin; 
Bana mahkûm olduğun lahzalar var sanırım; 
Busemle ürperdiğin o anları tanırım. 

Ey cici kırlangıcım, benim ipek böceğim! 
Yaklaş sana pek gizli bir şey söyleyeceğim: 
Seni gittikçe fazla seviyorum yaramaz! 
Bugün dünden daha çok ve yarından daha az.. 

Kıymetli tutuyorsun, değil mi, bu sevgimi? 
Yalvarırım, beni hep titreyerek sev, e mi! 
Bakışımdan korkarak, göğsüme sokularak, 
Aşkın bütün şiirini her an bende bularak.. 
Yalvarırım, böyle sev! Bana karşı aciz ol! 
Sevişmekte zalimlik, inan ki en fena yol. 
Artik mücadelesiz, gözyaşından müstağni 
Bir sevgiye muhtacım, sen de böyle sev beni. 
O ipekten göğsünde bırak başım dinlensin! 
Bir çile ipeğim sen, gül demetim de sensin! 
Sakin sanma bıkarım tatlı buselerinden... 
Sevilmek ihtiyacı bende öyle derinden 
Gelen bir iptila ki severim sevildikçe. 
Esirinim, şeririm olduğunu bildikçe. 

Sairliğim seninle en bahtiyar, en mağrur 
Anındayken düşün ki gençliğimin sonudur. 
Bırak gönlüm kendini bu aska hakim sansın! 
Genç kadın, mahkum ol ki ona hakim olansın