Sesine Kar Yağdı

Sesinde şakır bülbül
erir bakışınla kederin buzu
yetinmez giyinir tenini bedenim,
hele de;
okşamaya kıyamadığım
ellerin yok mu
o ellerin…

Zülfünü
kırağı çalsa
yüreğim havlun olur
bulut yağmura döllense
secde eder
el açarım Mevlâ’ya ki
yağdırmasın diye.
bayramlarda
salıncaklar kurarım
senin için kirpiklerime…

Mevsim kış
sesine yağmış kar,
belki çaredir diye
sahrayı serdim içine özenerek,
çöl dona durdu da
buzu çözülmedi sesinin
ölümden daha soğuktu
sus sorma derken ki
kayıtsız halin...

Üşüdüm
can çekişirim
sesine yağan karda,
bana öyle geliyor ki
mezarımda ısırgan biter
bu ilkbaharda...

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.