Sen Beni Bilemezsin Bebeğim

Sen;

Sırça köşklerin

Camdan güzeli

Boyalı bebek

Manken bozması

Renkli ışıkların

Oynak yosması

Sen beni bilemezsin bebeğim...

Ben;

Gün olur;

Sultanahmet Meydanı’nda boyacıyım,

Umutları olan...

Gün olur;

Çukurova’da bir kara sevda...

Bir gün;

Hasret ötesinde bir acıyım,

Bir gün;

Ağıtlar ırmağı, bir yaslı evde...

Sen beni bilemezsin bebeğim...

Bir gün;

Zigana’da bir atmaca,

Ya da;

Bir gelin avucunda al kına,

Bazen;

Palandöken’de kar,

Üstüme hep ölüm yağar...

Bir gün;

Namlu ucunda

Dinmeyen bir öfke,

Bazen;

Dizilirim namluya

Gez, göz, arpacık diye...

Bazen;

Tarlaya ekilen tohum olurum

Bire bin veren...

Bazen;

Bir tufan ki;

Aman Allahım !...

Bir bakarsın;

Koynunda sazanlar oynaşan

Berrak bir çayım.

Veya

Sel olmuşum

Yatağına isyankâr...

Yol olurum bakarsın,

Gurbete doğru

Uzar da uzar...

Ya da;

Bir vuslat ki;

Dudaktan kalbe akar...

Sen beni anlamazsın bebeğim...

Çünkü;

Anadolu’da ben,

Bende “ANADOLU” var...