Üzülme
Üzülme...
Her gece, güneşe gebe.
Her sabah ise yeni bir başlangıç.
Ve her akşam yine bir tükeniş...
Üzülme...
Avuçlarında tuttuğun zaman sarmalı,
Çözülüverir kendiliğinden,
Ve kendiliğinden işler her şey.
Böyle kurulmuş düzen
Mümkün mü ki değiştirmen...
Üzülme...
Sil gözyaşlarını,
Ve ufka bak..
Hem sonsuzluğu,
Hem sonsuzluğun sonunu gör..
Kapat gözlerini..
Günbatımını düşle..
Kızıla boyanır ufuk..
Yinede insanlarda bir mutluluk..
Önünde aşıklar el ele..
Oysa;
Son değil mi günbatımı?..
Ama;
Gün batmalı ki sabah ola..
Öyleyse
İçinden şunu söyle;
“ Hüzün sana güle güle ”
Üzülme...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.