Cenaze
 
                   Omuzlanınca tabutun
                   ilk defa kurtuldu ayakların topraktan;
                   pek muhteşem oldu medreseden çıkışın.
                   Bir dilim ekmeği çok görenler
                   yüzüne bakmayanlar sağlığında
                   dikildiler yol üstüne
                   bir selâmla ödediler bütün borçlarını,
                   Üzülme, gelmiyor diye çelenkler peşinden,
                   mevsimsiz oldu ölümün,
                   Ne olurdu bir kış daha bekleseydin,
                   bahar gelir çiçekler açardı,
                   Ölümün kimseyi sevindirmedi,
                   atsız arabasız kalktı cenazen.
                   Zaten alçak gönüllü bir adamdın,
                   herkesten uzak yaşadın
                   cami avlusunda.
                   Ölümün de gürültüsüz olsun!
                   
Yarenlik adlı şiir kitabından 1943

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.